Miejsca.

Dokładnie. Są takie miejsca w których często zamiast pewnej wolności napotykamy na przeszkodzę. Wynika to z różnych rzeczy. Z założenia. Z przekonania. Z troski o nas samych. Zawsze jest taki moment kiedy dotykamy oczami lub fizycznie takiej “kraty”. Jakie nas myśli otulają? Czy chcemy z tym walczyć, czy jak pies chowamy ogon. Są takie karty których wyrwać pozornie się nie da, ale to tylko pozór. Trzeba pamiętać, że zawsze tam gdzie jest krata są też normalne, legalne drzwi. Tak też mocno w to wierzę. Krata w “oknach” na XXX piętrze Pałacu Kultury i Nauki, czy w naszych głowach. Ja sam chyba dziś zawiesiłem ręce przez takie karty i patrzyłem przez jej wielkie otwory na świat i zapach który pozostał w tych najkrótszych weekendach świata.

Zresztą po co komu to rozumieć.

Warszawa.