Pociąg szczęścia

Pociąg ze Lwowa do Kijowa to czysta przyjemność. Nie wiem co we mnie takiego siedzi, że te “wschodnie” koleje są dla mnie takie ważne, takie sprawiające przyjemność, takie które przyciągają i mają w sobie jakaś radość dziecka, przygodę. Może zbyt często to robię, ale uwielbiam poszukiwać w mojej pamięci jakiś momentów w życiu, które są powiązane z tymi w teraźniejszości. W przypadku pociągów, a w szczególności tych w Ukrainie to mój sentyment do mojej pierwszej podróży takim pociągiem w 2003 roku ze Lwowa na Krym. 27 godzin czystej przygody.

Na dworcu w Kijowie śnieg, mróz, kontrola dokumentów i ruszyłem do mojego mieszkania gdzie czekał na mnie właściciel. Miałem szczęście bo wtedy moje mieszkanie miało prąd zawsze wtedy kiedy w nim byłem. Sam właściciel mówił, że to tylko dlatego ponieważ mieszkanie jest na tej samej linii co metro. I tak często w nim było słychać przejeżdzające metro.

Kijów Unppluged

Koncerty akustyczne, bez prądu są zupełnie innym przeżyciem jak te zwykłe, gdybym mógł to bym tylko na takie chodził. Chociaż mój ostatni taki koncert na którym byłem proszę Państwa w miejscu kulturalnym, Częstochowa, filharmonia o mało nie zakończył się bójką, dlatego to był chyba mój ostatni koncert zespołu KULT do którego mam sentyment, ale ja nie o tym.

Przybywając do Kijowa miałem w swojej głowie kilka punktów. Zima nie jest przyjacielem tych, którzy chcą lub muszą pracować na powietrzu. Ciepłe ubranie to nie wszystko. Chciałem na własne oczy zobaczyć jak stolica Ukrainy radzi sobie z brakiem prądu (planowo lub nie), a także jak wygląda to ogromne i piękne miasto w grudniu.

Na tej mapie w głowie miałem kilka punktów, ale zmieniałem je spontanicznie. To tu to tam i chętnie bym tam wrócił wiosną, ale do brzegu. Będąc na lewobrzeżnej części miasta, patrząc na mapę, będącą po prawej stronie Dniepru, odkrywałem kolejne brutalne blokowiska. Pogoda temu dosłownie sprzyjała. Mokro. Mgliście. Smutno. Gdzie tylko moje oczy nie skupiły się w jakimś punkcie nie było prądu.

Spalinowa orkiestra

Jednostajny huk, nachodzący na siebie. Taki właśnie dźwięk można dziś w Ukrainie usłyszeć dosłownie wszędzie. Generatory stały się pierwszą potrzebą. Lśniące, nowe maszyny, dudniąc, każde trochę inaczej, tworzy orkiestrę ciężkich czasów. Tu kawiarnia, tu sklep, tam księgarnia. Generatory stojące na chodnikach, a kto go nie ma, zamyka sklep lub zaprasza do siebie gości na romantyczne zakupy. Ze świecą, z latarką czy telefonem. To uczucie dziwne.

Nadzieja

Kiedy byłem na jednym z osiedli, typowych kijowskich blokowisk, zapuściłem się do sklepu. Market ze wszystkim i niczym. Pomyślałem sobie, że poszukam w nim czegoś bliżej nieokreślonego, po prostu popatrzeć, pobyć i wyjść, a może przy okazji kupię parasolkę, której zapomniałem zabrać.

Tu zeszyty z największym samolotem świata, który na początku inwazji umarł. AN-225, napis na zeszycie o marzeniach i o tym, że nie da się ich zniszczyć. Wtem światła zaczęły migać w rytm szybkiej muzyki, która była tylko w mojej głowie. Migające światła to nic nadzwyczajnego. Prawa fizyki.

Potem kupiłem sobie wafelki, na polepszenie nastroju, na dorzucenie wagi i cukrów. Stałem przed kilkoma maszynami, dzięki którym można opłacić rachunki, naładować telefony i bankomaty. Raz się uruchamiały, raz gasły. I patrzyłem na tych ludzi jak wchodzą i wychodzą. Dotarło do mnie właśnie w tym momencie, że nadzieja na lepsze jutro w tych ludziach nie umarła.

Tak jak każda rakieta lub irański dron, który uderza w cel, wzmacnia tych ludzi jeszcze bardziej.

Kiedy zasypiam, wchodzę w śpiwór, nakrywam się kołdrą i kocem. Zamykam oczy. Uruchamia się alarm.

Czy dziś wyłączą prąd?

W Kijowie jak i innych miastach działają specjalne grafiki. Twój sąsiad w grupie numer 1, a Ty numer 2. Jednak gdy sytuacja jest na tyle zła, grafik można wyrzucić do kosza.

I tu pojawia się lawina problemów dnia codziennego. Nie można zaplanować nic. Jeśli Twoja praca wymaga prądu, musisz zmienić plany, jeśli chcesz właśnie zrobić pranie, musisz zmienić plany. Nie ma wody, nie ma ogrzewania. Można by tu się bardziej przyłożyć i dokładnie napisać na czym polegają takie czy inne problemy, ale wystarczy sobie wyobrazić moment gdy człowiek jest w domu i nie ma prądu. Tylko prądu. Niech będzie na 2 godziny, a tam niektórzy nie mają przez 4, 8 czy 12. Bywają miejsca gdzie i przez cały dzień nie ma prądu.

Dziwne uczucie

Kiedy gasną światła na całej ulicy, a jedynym źródłem światła są samochody, serce zaczyna bić szybciej. Od razu wyciągnąłem mój mały statyw i zacząłem bawić się tym spektaklem.