Strona główna » NYC » Strona 2

Tag: NYC

Miasto, które nigdy nie śpi

4081
4089
4088
4087
4086
4085
4084
4083
4082
4090
4100
4099
4098
4097
4096
4095
4092
4091
4093
4094
4101
“Miasto, które nigdy nie śpi”

Ono nie śpi, ja z przyjemnością. Wczoraj niestety nie udało mi się wrzucić żadnego wpisu, a sobie obiecałem, ale nie dałem rady. Dziś w końcu mamy wieczór wolny od spacerowania i przemieszczania się nowojorskim transportem. Po tych trzech dniach można coś napisać. Do tego wrzucić parę fotografii.

Mieszkamy na Long Island w Queens. Dzielnica azjatycka. Wsiadając do autobusu ciężko nie poczuć się jak w Pekinie. W miejscu gdzie wysiada się z autobusu, wszędzie napisy chińskie i koreańskie, a może tylko chińskie? Bez znaczenia. Nim jednak autobus przyjedzie wszyscy stoją grzecznie w kolejce. Autobus podjeżdża i zabiera chętnych. Po angielsku mówi tylko suchy komunikat w autobusie o zamiarze otwarcia przednich drzwi.

Wczoraj chcieliśmy z dolnego Manhattanu dostać się pod Statuę Wolności. Niestety kolejka była już tak długa, że się wycofaliśmy pod budowę nowego World Trade Center. Miejsce samo w sobie ciekawe. Dla mnie tamten dzień był szokiem, obrazki płynące z telewizora mam do dziś w głowie. Wczoraj pierwszy raz w życiu byłem w tym miejscu gdzie stały dwie wieże. Czuć jakiś dziwny duch amerykańskiej dumy. Pracownicy budowy na kasakach mają amerykańskie flagi, na odblaskowych koszulkach napisy w stylu: duma i walka, 9/11 pamiętamy. Tuż przy samym płocie mała pizzeria w której robotnicy jedzą pizzę w kawałkach, my obok nich. Pizza pyszna. Nawet nie fotografuję bo jestem zbyt głodny by myśleć.

Chwilę potem metrem drugi raz do Central Parku. Strasznie ciepło, zmęczenie robi swoje. Znowu do metra i do domu na Queens. Metro jednak w każdym mieście jakoś zbiera ludzi. Nowy Jork to jak taka mieszanka studencka. Różne orzeszki i takie tam, wymieszane. Dokładnie i smacznie. Na jednym z odcinków vis’a’vis nas siedziały dwie Rosjanki. Jedna dorosła, druga z nich to mała dziewczynka. Rozmawiały po angielsku, a zaraz po rosyjsku. Raz tak raz tak. Dlaczego? :)

Wieczór natomiast wypełnił blask Times Square. Z tysiącami ludźmi. Może na żywo to miejsce nie robi takiego wrażenia, jednak odwiedzanie znanych miejsc ma coś w sobie. Długo tam nie da się wysiedzieć. Czarnoskóry Batman, myszka Miki i Elmo. Miałem już dosyć bo jeszcze organizm żyje czasem polskim, a ciężko się racjonalnie myśli o 6 nad ranem. Miasto jednak o tej porze żyło w najlepsze. Nawet miałem wrażenie, że było więcej ludzi jak za dnia.

Dziś (w zasadzie wczoraj w PL) wybraliśmy się z samego rana na Liberty Island by zobaczyć Statuę Wolności. Zawsze wydawało mi się, że jest większa i bliżej lądu. Filmy kłamią! Mimo wszystko z bliska robi wielkie wrażenie. Sama ma przecież już 125 lat! Co ciekawe w sklepie z pamiątkami była łazienka. Podczas sikania można było słuchać hymnu USA. Urocze.

Nie da się spacerować po ulicach Manhattanu bez zadzierania głowy. Nie jestem wielkim miłośnikiem fotografowania architektury, ale tutaj się inaczej nie da. Wysokie budynki, a na każdej ulicy coś ciekawego do fotografowania. Każda nazwa coś mówi, każdy większy budynek gdzieś już się widziało. Takie jest to miasto.

Zresztą uwierzcie mi, ale ciężko to wszystko opisywać. Nawet chyba fotografie nie oddają tego jak to wszystko wygląda.

A na koniec dnia wizyta w B&H. O tym sklepie słyszałem od wielu ludzi. Tyle fajnego sprzętu foto nie widziałem nigdy. Jednak najlepsze wrażenie zrobiła na mnie obsługa. Wszyscy z pejsami i w myckach :D

New York City

Nowy Jork
4077
4078
4079
4080
Wczoraj już nie miałem siły cokolwiek napisać. Po 24 godzinach na nogach moja głowa dosłownie przestała działać. Do tego długa podróż samolotem z Warszawy do Nowego Jorku. Jest to ciekawa sprawa i o tym to w ogóle można nakręcić niezła komedię. Polacy to świetny temat. Do tego zmęczenia doszła dwójka dzieci która przez prawie całe 10 godzin płakała jak by je ktoś mordował.

Tuż po przylocie urzędnik imigracyjny wbijając nam pieczątkę w paszport zagadał, że oglądał jakiś film którego akcja działa się w Polsce. Nie powiem, ale wszystkie sprawy wizowe i granice różnych Państw zawsze budziły we mnie niepokój. Tutaj poszło wszystko łatwiej niż mi się wydawało. Jednak jakiś dziwny stres był. W autobusie z dworca Jamaica, wyjąłem mapę z zaznaczonym miejscem gdzie będziemy mieszkać, od razu cały autobus chciał pomagać. Warto dodać, że były to chyba wszystkie narodowości świata. Strasznie to miłe. Szczególnie ten Azjata który chyba nic nie widział, a walczył by odczytać nazwę ulicy.

Dziś kiedy po schodkach stacji metra dotarłem na powierzchnię Manhattanu oniemiałem. Ilość informacji jakie docierały do moich oczu nie mogły ni jak się przewalić przez mój mózg. Ja się nie dziwię koledze który dopiero czwartego dnia pobytu tutaj zaczął fotografować. Po jednym dniu spędzonym w Nowym Jorku to zbyt mało by cokolwiek więcej napisać. Jet lag to zły kolega.