Ruszyliśmy z Kowna z pełną radością na twarzach. Droga była całkiem sympatyczna, a im bliżej granicy z Łotwą tym serce biło szybciej. To było jedyne Państwo Via Baltica w którym nie byłem. Po przekroczeniu granicy, jakość dróg się nie poprawiła, ale przybyło fotoradarów. Generalnie podróżowanie po tych drogach to nauka ekonomicznej jazdy, którą bardzo lubię i szanuję. Nie jestem z tych co po autostradzie jadą 190 km/h. Im mniejsze spalanie na komputerku tym moja radość większa.

Ponieważ dopiero w Kownie robiliśmy rezerwację noclegu w Rydze to wybór był szalenie okrojony. Nasz pomysł był prosty. Zostawić samochód na parkingu hotelowym i korzystać z naszych nóg. Ryga nie jest dużym miastem, a jego centrum jest w zasięgu naszych kroków. Zresztą warto chodzić. Od siedzenia dusza płacze.

Hotel był lekko wysłużony, ale nie przyjechaliśmy tam siedzieć (o czym pisałem wyżej). Ruszyliśmy do centrum, a Ola wspominała swój spacer po tym mieście. Pokazała mi nawet miejsce gdzie spała. Ponieważ w środku poczułem ogromne ssanie, a wieczór witał się z nami to vis’a’vis dworca kolejowego mieścił się Hesburger. To taki nadbałtycki McDonald’s. Miałem okazję zajadać się ich fast burgerami w Estoni. Sentyment pozostał, ale wnętrze lokalu nas odrzuciło, szczególnie Pan za ladą z katarem. Czasem tak jest, że gdzieś wchodzisz i już wychodzisz. Na przeciwko był Maczek, więc (chyba, bo to już blisko 2 miesiące temu!) zamówiłem najlepszą kanapkę w tym lokalu (silnie związana z podróżami na wschód) Big Tasty!

Zawsze kiedy jem Big Tasty przypominają mi się moje podróże z Dawidem, który dziś obchodzi swoje urodziny, więc to podwójny powód by o tym napisać. Pamięć przypomina mi Białoruś, Ukrainę, Rosję czy Gruzję. Przypomniało mi się jak rok temu w Skopje szukaliśmy Maczka by zjeść wschodnią kanapkę. Okazało się, że Macedonia to jedno z siedmiu państw gdzie Maczek ma zakaz sprzedawania czegokolwiek. Generalnie nie ma. 

Zachód słońca nad Dźwiną był magiczny. Chociaż była już blisko godzina 22 to nadal było jasno. Chyba tego zazdroszczę tym wszystkim, którzy żyją na północ od Polski. Życie byłoby piękniejsze, ale zimą…no dobra to już wolę by nic się nie zmieniało.

Ryga chodziła mi po głowie szalenie długo. Rok temu miałem tu nawet lecieć, ale zmieniłem plany, bilety LOT-u przepadły. Oczywiście nie żałuję, ale muszę powiedzieć, że te nadbałtyckie miasta coś w sobie mają. Wszystko porównywałem do Tallinna, który w mojej głowie zrobił ogromną dziurę radości i muszę Wam powiedzieć, że Ryga nie ma czego się wstydzić i jest miastem z duszą, takim które mówi, wróć do mnie.

Następnego dnia ruszyliśmy na ryski Pałac Kultury i Nauki, jedną z sióstr Stalina, a może to kuzynka lub kuzyn, sam nie wiem. Ten następny dzień to była podróż w drugą połowę lat 90-tych.

Z Warszawy do Rygi jest 670 kilometrów. Warto w Suwałkach zrobić sobie przystanek na pizzę.

Kilka malutkich informacji i rad:

• Na Łotwie obowiązuje czas +1 do polskiego
• Na Łotwie płaci się Euro
• Na Łotwie można śmiało dogadać się po angielsku i po rosyjsku
• Ryga jest dobrym miastem na 2 dni, max 3
• Ceny na Łotwie są ciut większe jak u nas, paliwo tym samym było po jakieś 5,6 zł (w pl 5,10)
• W Rydze jest bezpiecznie