#americandream zwyczajnie nie istnieje

Kręta droga prowadzi nas przez las. Przy drodze z żółtą podwójną ciągłą linią po środku, mijamy charakterystyczne skrzynki na listy. Gdzieś zza drzew wyłaniają się rezydencje, typowe, ogromne, jak z telewizora. Na końcu drogi jezioro. Wiatr dotyka mojej twarzy. Przymykam oczy, czuję się jak w domu. Wieczorem kupuję w sklepie 7-Eleven, 4 litry Coca Coli za 3$. Na nogach mam klapki Kobuty (nie Kuboty) i białe skarpety. Wkładam to do siatki za 44 grosze z Biedronki. Dla żartu. Tylko do sklepu. Nikt tu jednak nie zwraca na mnie uwagi. Mają to gdzieś. Podoba mi się to.

Гуд-бай Америка, о,
Где я не был никогда.
Прощай навсегда.
возьми банджо,
Сыграй мне на прощанье.
Ла-ла-ла-ла-ла-ла, ла-ла-ла-ла-ла-ла
Мне стали слишком малы
Твои тертые джинсы.
Нас так долго учили
любить твои запретные плоды.  / Гудбай Америка – Nautilus Pompilius

*) Utopia Pkwy – to nazwa ulicy przecinająca jedną z głównych ulic niedaleko miejsca w którym mieszkam. Właściwa nazwa to Utopia Parkway.