Kubek. Szklanka. Pełna ciepłego czaju o głębokim smaku. Do tego miód. Połączenie działa jak jakiś narkotyk. Pobudza, rozpieszcza cały przewód od ust po wnętrze. Do tego radio wypełnione muzyką jazz. Na podłodze leży szereg różnych małych drobnych elementów. To mi przypomina, że dziś jest dziś, może nie jest to do końca zrozumiałe, ale daje mi to dużo dziwnej, nieznanej mi radości. Te małe przedmioty z jednej dziedziny pozwolą mi na więcej.

Jesień szybko pędzi na spotkanie z zimą, a ja razem z nią. Oboje się spieszymy do przodu. Oboje wiemy co nas czeka, zima z jesienią schowa się w kuble na brudną bieliznę, a ja dalej będę maszerował. Ten cel zaczyna we mnie ożywać, energia i siła. Czekam.

Jest we mnie ogrom radości!